วาสนา คือ กิริยาอาการใดๆ ที่ไม่เรียบร้อย พระพุทธเจ้า เท่านั้น ที่ละได้ ตรัสรู้แล้ว สวยงาม ยอดเยี่ยม สมบูรณ์แบบ เพราะ พระองค์ คือศาสดาเอกของโลก บำเพ็ญบารมีมายาวนานแสนนาน จึงเป็นยอด และ ประเสริฐสุด นั่น ก็คือ หนึ่งไม่มีสอง , ส่วนสาวก ละวาสนาไม่ได้ เช่น พระสารีบุตร เคยเกิดเป็นลิงมาหลายร้อยชาติ เมื่อมาถึงชาติที่ท่านหมดกิเลส กิริยาฯ ที่ไม่เรียบร้อย จึงยังคงเป็นอุปนิสัยติดตามมาเหมือนเดิม (สาวก ละกิเลสได้ แต่วาสนา ละไม่ได้ เพราะ นั่นคือ บุญทำกรรมแต่งฯ)
กิริยา ของ ผู้เขียน ก็เช่นกัน บางครั้ง ก็เหมือนลิง ค่าง บ่าง ชะนี บางครั้ง ก็พยายามดัดให้งาม ยังกะจะส่งไปประกวด เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็อย่าถือสา เพราะ จะเกิดกรรม แต่ให้คัดเอาในสิ่งที่เป็นประโยชน์ ก็แล้วกัน
ดังนั้น พระอรหันต์ แต่ละท่าน จริต อุปนิสัย จึงแตกต่างกัน อย่าไปเพ่งโทษท่าน เพราะ บ่อยเข้า เมื่อพอเพียง ก็จะเกิดความอิจฉา และ ทำให้เกิดเป็นกรรมอันหนัก หนักเข้า ก็มีอาเพศ และ ภัยพิบัติตามมา ไม่เจ็บไม่รู้ เพราะ เป็นกฎของธรรมชาติ คือ ธรรมะท่านลงโทษ เรียกว่า ธรรมะจัดสรร หากท่านไม่บอก เราจะไม่สามารถรู้ได้ว่าท่านคือพระอรหันต์ หากสงสัย ไม่มีศรัทธา ก็ให้นิ่งเฉยซะ ! อย่าคิดแม้จะตำหนิภายในใจ ต่างคนต่างอยู่ ก็จบ อย่าก้าวก่ายกัน เรียกว่า สันโดษ หากอยากรู้ อยากพ้นทุกข์ ก็อย่าไปจับผิดท่าน แต่ให้ปฏิบัติตามคำสอนของท่านสักระยะ สังเกต ถ้าถูกทางจะไม่นาน ให้ดูการเปลี่ยนแปลงภายในจิต คือ กิเลสจะเริ่มเบาบาง และที่สุด ก็หมดสิ้นไปจากใจ ถึงเวลา ก็จะรู้เองเห็นเอง (ยุติด้วยการปฏิบัติ)