๑ สักกายทิฎฐิ ความเห็นเป็นเหตุยึดถือกาย ขันธ์ ๕ ว่าเป็นของเรา
๒ วิจิกิจฉา ความลังเลสงสัยในบาป บุญ กรรม ในพระปัญญาตรัส
รู้ ของ พระพุทธเจ้า ในพระรัตนตรัยฯ
๓ สีลัพพตปรามาส การทรมานตนให้ลำบากเปล่า ตึงเกินไป ลูบคลำศีล ความไม่แน่ใจในความบริสุทธิ์ในศีลของตนเอง ความยึดถือศีลและ พรต ความติดในลัทธิพิธีต่างๆ ถือมงคล ตื่นข่าวฯ
๔ กามราคะ ความกำหนัด (ในจิต) ยินดีในกามฯ
๕ ปฏิฆะ ความกระทบกระทั่งแห่งจิต ความโกรธ ไม่พอใจ กลัวฯ
๖ รูปราคะ ความยินดี (ติดใจ) ในรูปฌาน จิตสงบ ก็ยินดี จิตไม่สงบ ก็วิตกกังวล (พระอนาคามี อยู่ในขั้น ของ อรหัตตมรรค สังโยชน์ ข้อ ๖ – ๑๐ ติดทุกคน แต่เบาบาง และ ละเอียดเข้าไปเรื่อยๆ)
๗ อรูปราคะ ความยินดี (ติดใจ) ในอรูปฌาน , ความฝัน , นิมิตฯ
๘ มานะ ถือตัว เปรียบเทียบ อิจฉา แข่งขัน นักเลงโต (ข่ม ไม่ยอม)
๙ อุทธัจจะ ความฟุ้งซ่าน การพิจารณามากเกินไปฯ
๑๐ อวิชชา ความรู้จอมปลอม หลง หลอน สะดุ้ง ไม่รู้ สงสัยในเราและ ท่าน ใน มรรค ผล นิพพาน จึงเกิดการจับผิด เพ่งโทษ และ ตำหนิด้วยประการต่างๆฯ